Historia powstania rocka

Początki rocka datuje się na lata 50. w USA. Muzyka ta powiązana jest z kulturą muzyczną czarnoskórych niewolników w Stanach Zjednoczonych. Ich muzyka przez wiele stuleci przekształcała się, aż powstały takie gatunki jak swing, blues, jazz, które ewoluowały w rhytm and bluesa. Pojęcie to wykrystalizowało się w latach 40. i było określeniem obejmującym różne gatunki muzyki wykonywanej przez czarnoskórych. Charakteryzowała się ona szybkim, akcentowanym rytmem. Biali wykonawcy, grający ten typ muzyki, określali go jako rock and roll. Muzyka rock and rollowa łączyła elementy ,,czarnej’’ muzyki – rhytm and bluesa oraz gospel, mieszając je ze stylami ,,białej” muzyki, czyli country. Pierwszym, kto użył określenia rock and roll był didżej Alan Freed, promujący młodzieżową muzykę. Sama nazwa rock była skrótem od ,,rock and rolla” i pojawiła się w Wielkiej Brytanii w latach 60.

Muzyka rockowa stała się wyznacznikiem młodzieżowej kultury ,,teenagerów”. To zjawisko zaczęło powstawać w Ameryce po II wojnie światowej. Rock skierowany był do ludzi młodych, w prosty sposób opisywał życie nastolatków. Muzycy zaczęli poruszać wcześniej zakazane tematy, oraz wykreowali młodzieżowego idola – zbuntowanego bohatera, odrzucającego wszelkie autorytety. Rock stał się masową formą sprzeciwu młodych wobec uporządkowanego świata dorosłych.

 

Elvis Presley

Pierwszym reprezentantem zbuntowanej młodzieży był Elvis Presley (1935-1977). Wykonawca ten wymieszał rhytm and bluesa, muzykę country oraz pop, przez co jego muzyka była uniwersalna dla wszystkich młodych ludzi. Występ Presleya w amerykańskiej telewizji 28 stycznia 1956 roku w programie Jackie Gleason Stage Show uznawany jest za początek rocka. Zadziorny image Presleya stał się wyznacznikiem rockowego stylu. Od tego czasu zaczął się tworzyć rockowy kulturowy kontekst z charakterystycznym kanonem zachowań i strojem. To wszystko zaczęło określać przynależność i było komunikatorem dla młodzieży, która chciała podkreślić swoją odmienność.

Elvis Presley

Pod koniec lat 50. większość wykonawców zestarzało się i nadszedł czas na nowe pokolenie muzyków. Dodatkowym czynnikiem negatywnie wpływającym na rozwój rocka był fakt, iż wytwórnie muzyczne dostrzegły potencjał komercyjny w tym gatunku muzyki. Producenci zaczęli kreować sztuczne i ,,grzeczne” gwiazdeczki rock and rolla, które jednak straciły swoją zadziorność i nie odpowiadały młodzieży, zaś przypadły do gustu rodzicom. Dopiero wraz z pojawieniem się The Beatles rozpoczął się światowy szał na punkcie rock and rolla.

Pierwszy raz Amerykanie usłyszeli The Beatles 17 grudnia 1963 roku, co zaowocowało niezwykłym zainteresowaniem ze strony młodzieży. Gdy Beatlesi przyjechali po raz pierwszy do USA, ogromne tłumy witały swoich idoli. Od tego momentu ich sława rosła i przeobraziła się w wielki młodzieńczy szał, a nawet kult zespołu powodujący rewoltę obyczajową. Beatlesi stworzyli nowy styl zwany bigbitem, który charakteryzował się szybkim rytmem oraz prostym tekstem. Taneczny charakter muzyki wykonywanej przez Beatlesów oraz nowy image rockowy, zwłaszcza długie fryzury, jak na tamte czasy był obrazoburczy i powodował krytykę opinii publicznej. Ich utwory trwały 3 minuty, co idealnie wpisywało się w słuchowiska radiowe i służyło popularyzacji ich twórczości. Duża popularność Beatlesów była też spowodowana tym, że ich muzyka została zaakceptowana przez rodziców teenagerów.

Od tego czasu na świecie zaczął dominować brytyjski rock na czele z takimi charyzmatycznymi wykonawcami jak The Rolling Stones, Dusty Springfield, The Who, The Zombies, The Animals, Led Zeppelin i wielu innych. Ekscentryczne zachowania frontmanów były negatywnie oceniane przez starszą część melomanów.

Kolejnym ważnym etapem ewolucji rocka był występ Boba Dylan z elektryczną gitarą 25 lipca 1965 roku w czasie koncertu na Newport Folk Festiwal. Dylan wzbogacił rocka o bardziej ambitne teksty piosenek, wyrażające protest i poruszające tematy społeczne. Muzyka rockowa nie była już domeną tylko dla spragnionej wrażeń młodzieży. Przyjmuje się, że ówcześnie pojmowany rock pojawił się w latach 60., wraz ze wzrostem popularności The Beatles i Boba Dylana, którzy uważani są za ,,ojców” tego gatunku. Do jego twórców można też zaliczyć Jimiego Henrixa, który wprowadził już na stałe elektryczną gitarę jako symbol i domenę muzyki rockowej. Fala popularności muzyki rockowej z Wielkiej Brytanii zaczęła ustępować amerykańskiej scenie muzycznej od roku 1967, kiedy to świat zwrócił się z powrotem w stronę ojczyzny rocka.

Cechami rocka jest jego masowość i utożsamianie się z pokoleniem, które go słucha. Muzyka rockowa odzwierciedla poglądy i uczucia danej generacji. Rock stworzył pokolenie, które chciało zmienić świat. W latach 60. to właśnie hippisi podchwycili ideę przekształcenia świata i zaczęli kreować nowy styl życia. Subkultura ta promowała wolną miłość, mieszkanie w komunach, świat bez pieniędzy, pacyfizm. Dzieci kwiatów, jak też siebie określali hippisi, w myśl zasady ,,Make love, not war”, protestowali wobec wojny w Wietnamie, sprzeciwiali się poborowi do wojska. Ruch ten rozwijał się głównie w USA.

Muzyka rockowa nigdy nie była jednolita gatunkowo. Wiąże się to z poczuciem wolności, dużą swobodą twórczą i mieszaniem różnych styli. Występują liczne odmiany muzyki rockowej: piosenka autorska, rock psychodeliczny, rock progresywny, glam rock, punk, hard rock, heavy metal, New Wave, grunge, blues, elektro, folk, country, funk. Obecnie rock stał się pełnoprawnym gatunkiem muzyki popularnej. Wraz ze wzrostem popularności zanikła jego alternatywność i elitarność. Rock jest dobrym, komercyjnym produktem i przenika w wiele dziedzin życia codziennego.

Źródło: http://allyouneedismusic.blog.pl/historia-powstania-rocka/